فیلم سنتوری 1385
- دسته فیلم
فیلم سنتوری 1385 یکی از مهم ترین فیلم های داریوش مهرجویی و از جنجالی ترین فیلم های سینمای ایران است که در سال 1385 ساخته شد. این فیلم در زمان خود به مدت چهار سال توقیف شد و در سال 1389 با سانسورهای فراوان در شبکه نمایش خانگی پخش شد، اگرچه پیش از آن نسخه دزدی فیلم به سرعت دست به دست شد و فروش بسیار بالایی را نیز برای قاچاقچیان آن به ارمغان آورد.
در آن زمان این مسئله به یکی از ماجراهای داغ تبدیل شد و تهیهکننده فیلم از یک طرف و وزارت ارشاد از طرف دیگر یکدیگر را متهم کردند که مقصر قاچاقشدن فیلم طرف مقابل است.
مهرجویی و تهیهکننده فیلم سنتوری بعدها از مردم درخواست کردند که اگر فیلم را تماشا کردند، برای کمک به یک خیریه هزینه بلیت فیلم را واریز کنند که باز هم با استقبال بسیار خوبی از سوی مردم روبرو شد و در آن زمان بیش از 100 میلیون تومان به یک خیریه کمک شد.
مهرجویی همچنین قصد داشت در سال 1393 سنتوری 2 را بسازد که البته نتوانست با محسن چاوشی توافق کند، اما در موردی مشابه فیلم لامینور را با صدای کاوه آفاق ساختکه چندان موفق نبود.
در خلاصه داستان فیلم سنتوری چنین آمده است که علی فرزند خانوادهای مرفه است که سنتور مینوازد و با کنسرتها و تدریس موسیقی شهرت زیادی به دست آورده است، اما به دلیل این حرفه توسط خانواده طرد میشود، چرا که آنها از موسیقی متنفر هستند. او عاشق یکی از هنرجویان موسیقی خود میشود، اما پس از یک دوره خوشی کوتاه، زندگی مانند گذشته با او رفتار نمیکند و در شرایطی که کنسرتهایش مجوز نمیگیرند، اعتیادش او را و زندگیاش را به ورطه نابودی میکشاند.
فیلم سینمایی ایرانی سنتوری مانند سایر آثار مهرجویی فیلمی درام بود که در ظاهر فیلمی اجتماعی و موزیکال به حساب میآمد که حتی از این جهت نیز اثری ساختارشکن بود. اما در حقیقت لایه زیرین فیلم اثری انتقادی بود که بر دو محور تقابل سنت و مدرنیته در جامعه ایران و همچنین خود ویرانگری یک هنرمند در جامعهای است که او را نمیپذیرد و در نتیجه به ورطه اعتیاد میافتد.
مهرجویی فیلمنامه این فیلم را ترکیبی از چند منبع مختلف میداند؛ نخست برداشتی آزاد از کتاب مشهور “عقاید یک دلقک” نوشته هاینریش بل و در ادامه خاطرات خانوادگی نویسندهای به نام رامین اسکندری که درباره برادر خود پیمان اسکندری نوشته بود و سرنوشتی مشابه علی سنتوری داشت.
پیمان اسکندری در سال 82 مرگی مشکوک داشت و در آن زمان یکی از پروندههای کیفری پرسر و صدای شیراز محسوب میشد، اگرچه هرگز به نتیجهای هم نرسید.
در فیلم سنتوری بهرام رادان و گلشیفته فراهانی بازیگران اصلی فیلم هستند و محسن چاوشی که در آن زمان هنوز به شهرت فعلیاش نرسیده بود، ترانههای فیلم را خواند و برخی از مشهورترین آثار چاوشی از جمله “سنگ صبور” در واقع ترانههای فیلم سنتوری هستند.
خیلی ها معتقدند فیلم سنتوری، سکوی پرتاب محسن چاوشی محسوب می شود اما شاید ندانند که چاوشی قبل از سنتوری 4 آلبوم و چندین تک آهنگ غیرمجاز منتشر کرده بود که تمام آن ها هم هیت و موفق شده بودند، به همین دلیل هم توسط محمدرضا شریفی نیا به داریوش مهرجویی پیشنهاد شد و او هم پذیرفت.
بخشی از داستان توقیف فیلم به خاطر صدای چاوشی بود اما در زمان محدودی که فیم اکران شد، یک بار محسن چاوشی به سینما رفت و تا آخرین لحظه منتظر ماند تا ببیند نامی از او برده می شود؛ هیچ اسمی از او نبود!
فیلم سنتوری در بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین بازیگری برای بهرام رادان و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را به دست آورد و اردوان کامکار نیز نامزد بهترین موسیقی شد. اگرچه سنتوری در رشتههای دیگر نامزد نشد و همین باعث شد تا بسیاری این عدم انتخاب را فشار از سوی وزارت ارشاد بدانند.
مهرجویی همواره تاکید داشت که سنتوری در تمام مراحل ساخت خود مجوزهای لازم را دریافت کرده و فیلمنامه فیلم بارها مورد بررسی و تاییدیه قرار گرفته، اما به دلیل برخوردهای سلیقهای توفیق اکران پیدا نکرد تا به یکی از مهمترین فیلمهای تاریخ سینما تبدیل شود که هرگز رنگ پرده نقرهای را ندید.
دیدگاهی ثبت نشده!!!